Het katholiek gezin, hoop in de duisternis

Dierbare gelovigen,

In de maand augustus heeft een gelovig echtpaar gevraagd een H. Mis in onze kapel op te dragen voor hun 20-jarig huwelijksfeest. Er bestaat een speciale zegen voor de 25e en 50e verjaardag, maar zoals Sint Franciscus van Sales aanraadt, is het altijd goed een huwelijksjubileum te vieren met een H. Mis aan de voet van het altaar.

Bij deze gelegenheid vond ik het schilderij op de voorpagina van onze Monstrans. De uitleg van dit meesterwerk van de Duitse schilder Kaulbach (de verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70) is zeer leerrijk!

Op angstaanjagende wijze zien we de ondergang van het Joodse volk, ooit uitverkoren, maar dat zich van God heeft afgekeerd. De tempel van Jeruzalem staat in brand en engelen houden vlammende zwaarden vast om aan te geven dat ze een goddelijke straf uitvoeren.

Rechts staat Titus, de zegevierende Romeinse generaal, aan het hoofd van de legioenen. Volgens de Joodse historicus Josephus riep Titus uit toen hij de Tempel in rook zag opgaan: “Niet ik heb dit gewild, maar de toorn van God”. Links op de achtergrond zien we de oude leiders van het Joodse volk zich met machteloze woede terugtrekken.

In het midden van de afbeelding, helemaal op de voorgrond, wil de hogepriester het zwaard door zijn hart steken, terwijl zijn vrouw en kinderen hem smeken hen eerst te doden ... Afschuw, wanhoop, ondergang zonder remedie, alles komt ons tegemoet uit dit schilderij.

Maar vooraan, rechts, zien we iets heel anders. We zien een katholiek gezin ontsnappen uit de verwoeste stad. Op één van de muildieren zit de moeder met twee kleine kinderen tegen haar hart gedrukt, achter haar rug zit nog een kind en op het andere muildier zitten alleen maar kinderen. Katholiek gezin, groot gezin.

Een jongeman loopt vooraan en zingt een psalm. Achter hen bidt ook de vader. Boven de groep zweven engelen, engelen van geloof, hoop en naastenliefde, maar ze hebben geen vlammende zwaarden in hun handen, nee, ze dragen een kelk waarin het Allerheiligste Sacrament straalt.

Zelfs in de beproeving blijft het vluchtend katholiek gezin vol vertrouwen, sterk en enthousiast, omdat het gesterkt wordt door het Allerheiligste Sacrament.

En om de les nog completer te maken, is er nog een episode: drie schaars geklede jonge Joodse kinderen werpen zich voor het vluchtend christelijk gezin: “Neem ons mee, laat ons niet omkomen”. En met een vriendelijke glimlach knikt één van de katholieke kinderen naar hen.

Wie zou niet aanvoelen wat dit beeld voor ons betekent? Over de familie die zich verzet tegen Gods wetten dreigt de toorn van Gods oordeel. De verwoesting van de buitengewoon mooie en rijke tempel van Salomon staat voor de verwoesting van de deugdzame en waardenrijke tempel van het gezin.

Als er nog een middel tot verlossing is voor de wankelende wereld, dan is dit het ideale katholieke gezin. Katholieke gezinnen moeten zich losmaken van wereldse ideeën en morele frivoliteit.

Er is niets wat we vandaag de dag meer nodig hebben dan katholieke gezinnen.

Het gezin met vader en moeder waaruit jonge meisjes met zuivere zielen en jonge mannen met ogen zo helder als sterren geboren zullen worden.

Het gezin dat de geruïneerde mensheid zal verjongen en zuiveren.

Heer, verdedig, bescherm, versterk en zegen het katholiek gezin!