Mgr. Lefebvre herinnert de gelovigen aan de voorschriften voor de Vasten

14 februari 1982: Mgr. Lefebvre herinnert de gelovigen aan de voorschriften voor de Vasten

Brief van Mgr. Lefebvre over de Vasten aan de gelovigen van de Traditie

Welbeminde gelovigen,

Volgens een oude en heilzame traditie in de Kerk richt ik hier, ter gelegenheid van de Vasten, enkele woorden tot u. Het is om u aan te moedigen met heel uw ziel aan deze boetetijd deel te nemen, met alle voorschriften door de Kerk gewild en gericht op het doel waarvoor zij die heeft voorgeschreven.

Als ik in de boeken uit het begin van de eeuw zoek naar de doeleinden waarvoor de Kerk deze boetetijd heeft voorgeschreven, dan worden er drie aangeduid:

ten eerste het onderdrukken van de vleselijke begeerte;

dan het vergemakkelijken van de verheffing van onze zielen tot de goddelijke werkelijkheid;

ten slotte voldoen voor onze zonden.

Is dat niet wat Onze Heer ons op voorbeeldige wijze toont tijdens zijn leven hier op aarde: bidden en boete doen? Maar omdat Hij noch begeerte noch zonde had, heeft Hij boete gedaan en voldaan voor onze zonden, ons daardoor tonend dat onze boetedoening niet alleen weldadig kan zijn voor onszelf, maar ook voor onze naaste.

Bidden en boete doen. Boete doen om beter te bidden, om ons dichter bij God te brengen, dat is wat alle heiligen hebben gedaan, waaraan de H. Maagd Maria in al haar boodschappen herinnert.

Zouden wij durven zeggen dat die nood in onze tijd minder groot is dan in vroegere tijden? Wij kunnen en moeten integendeel stellen dat vandaag méér dan ooit het gebed en de boetedoening nodig zijn, omdat men alles heeft gedaan om die twee fundamentele bestanddelen van het christelijke leven te verminderen en te minachten.

Heeft men ooit eerder geprobeerd om zonder enige beperking alle ongeordende driften van het vlees te bevredigen zoals vandaag, tot zelfs de moord op miljoenen onschuldige levens toe? Men zou zelfs geloven dat de maatschappij geen andere bestaansreden heeft dan de hoogste ‘standing’ aan alle mensen te geven, om te vermijden dat hen ook maar iets aan materiële goederen ontbreekt.

Aldus zou het doel van de maatschappij tegengesteld zijn aan wat de Kerk voorschrijft. En men begrijpt dat in deze tijden waarin de mannen van de Kerk zich aan de geest van de wereld aanpassen, het gebed en de boetedoening zienderogen verdwijnt. Vooral in hun aspect om zonden te herstellen, vergeving voor misstappen te verkrijgen. Wie bemint vandaag de zo ontroerende psalm van het “Miserere” en herhaalt met de psalmist “Peccatum meum contra me est semper: mijn zonde is altijd tegenover mij”? En hoe kan een christelijke ziel de gedachte aan de zonde verdrijven als ze het beeld van het kruis altijd voor ogen heeft?

De Bisschoppen hebben op het [Tweede Vaticaanse] Concilie een zodanige vermindering van het vasten en de onthouding gevraagd dat die voorschriften praktisch verdwenen zijn. Wij moeten erkennen dat die verdwijning een gevolg van de oecumenische en protestantse geest is, een geest die ontkent dat elk van ons dient deel te nemen aan de verdiensten van Onze Heer en de toepassing ervan, opdat onze zonden worden vergeven en onze goddelijke kindschap hersteld.

Terwijl de geboden van de Kerk vroeger voorschreven:

verplicht vasten op alle dagen van de Vasten (met uitzondering van de zondagen), op de quatertemperdagen en meerdere vigilies;

onthouding op alle vrijdagen van het jaar, op zondagen van de Vasten, en – in talloze bisdommen – alle zaterdagen van het jaar.

Wat blijft er vandaag over van die voorschriften?

vasten op Aswoensdag en Goede Vrijdag;

onthouding op Aswoensdag en de vrijdagen van de Vasten.

Men kan zich afvragen: waarom een dergelijke vermindering?

Wie zijn verplicht zijn te vasten? Volwassenen van 21 tot 60 jaar.[1]

Wie moet onthouding in acht nemen? Verplicht zich te onthouden zijn: alle gelovigen vanaf de leeftijd van 7 jaar.[2]

Wat is vasten? Slechts één maaltijd per dag klaarmaken, waaraan twee toegelaten tussendoortjes kunnen worden toegevoegd, een ‘s ochtends en een ‘s avonds, tussendoortjes die niet meer dan twee ons – ofwel 60g – vast voedsel bedragen.

Wat is onthouding? Zich van vlees onthouden.

Gelovigen die werkelijk de geest van het geloof hebben, en de hierboven aangegeven motieven van de Kerk in hun diepte begrijpen, zullen niet alleen hun best doen om die lichte voorschriften van vandaag na te leven, maar zij zullen – in de geest van Onze Heer en van de H. Maagd Maria – de zonden dragen die zij hebben begaan en die van hun naaste, hun familie, hun vrienden, hun medeburgers.

Daarom zullen zij aan die voorschriften toevoegen, ofwel het vasten op alle vrijdagen van de Vasten, of de onthouding van alcohol of wijn, of het zich onthouden van televisie. Zij zullen zich inspannen meer te bidden, vaker de H. Mis bij te wonen, de Rozenkrans te bidden, het avondgebed met het gezin niet over te slaan. Zij zullen zich ontdoen van het overbodige om de seminaries te helpen, om scholen te stichten, om hun priesters te helpen met de inrichting van de kapellen, om religieuze huizen te helpen uitbouwen. 

De voorschriften van de Kerk betreffen niet alleen het vasten en de onthouding, maar ook de paasplicht.

Ziehier wat de vicaris van het kapittel Sion op 20 februari 1919 aan de gelovigen van het bisdom aanbeveelt:

“1. Tijdens de Vasten zullen de Heren Pastoors tweemaal per week de Kruisweg doen: één dag met de kinderen van de scholen, een andere dag met de andere parochianen. Na de Kruisweg zal de litanie van het Heilig Hart worden opgezegd.

2.  In de Passieweek, dat wil zeggen de week vóór Palmzondag, zal er een triduum in alle parochiekerken zijn. Een onderrichting – Litanie van het Heilig Hart in aanwezigheid van het Heilig Sacrament – Zegen. In die drie instructies zullen de Heren Pastoors hun parochianen eraan herinneren wat de belangrijkste voorwaarden zijn om het Boetesacrament waardig te ontvangen".

De tijd gedurende dewelke men zijn paasplicht kan vervullen is voor alle parochies vastgelegd van Passiezondag tot de eerste zondag na Pasen.”

Waarom zijn die richtlijnen vandaag niet meer geldig?

Maken wij gebruik van deze heilzame tijd, waarin Onze Heer de gewoonte heeft om overvloedige genaden uit te delen. Laten we niet de dwaze maagden nadoen die bij het huis van de bruidegom voor een gesloten deur kwamen te staan, omdat hun lamp geen olie meer had, en die dit verschrikkelijke antwoord te horen kregen: “Nescio vos” – “Ik ken jullie niet”.

Zalig die de geest van armoede hebben, want van hen is het Koninkrijk der hemelen; dat wil zeggen: de geest van onthechting van aardse goederen.

Zalig die wenen, want zij zullen worden getroost. Denken wij aan Jezus in de Hof van Olijven die over onze zonden weende! Aan ons om voortaan de onze en die van onze broeders te bewenen.

Zalig die honger en dorst naar heiligheid hebben, want zij zullen worden verzadigd. De heiligheid komt door het kruis, de boetedoening, de onthechting. Als we werkelijk de volmaaktheid nastreven, dan moeten we de weg van het Kruis opgaan.

Mogen wij in deze Vastentijd de oproep van Jezus en Maria horen en hen in deze kruistocht van gebed en boetedoening vervoegen!

Dat onze gebeden, smekingen en onthechtingen van de Hemel mogen verkrijgen dat de verantwoordelijken in de Kerk terugkeren naar haar ware en heilige gebruiken, de enige oplossing om de Kerk opnieuw te doen herleven en heropbloeien.

Beminnen we de slotzin van het “Te Deum”: “In te Domine speravi, non confundar in aeternum” – “Op u, o Heer, heb ik mijn hoop gevestigd, ik zal nooit worden beschaamd.”

+ Marcel Lefebvre – Oud-Aartsbisschop van Tulle – Stichter van de Priesterbroederschap Sint-Pius X

Rickenbach, 14 februari 1982 – Zondag Sexagesima

 

[1] Sinds 1983: volwassenen vanaf 18 tot de leeftijd van 60 jaar.

[2] Sinds 1983: alle gelovigen vanaf de leeftijd van 14 jaar.