Brief van de Algemeen Overste aan vrienden en weldoeners n. 91
ALS GOD DE ALGEMENE VERBREIDING VAN HET KWAAD,
DIT NIEUWE HEIDENSE RIJK, MEER DAN OOIT TOELAAT, DAN IS
DAT ZEKER OM ONS AAN TE ZETTEN TOT CHRISTELIJKE
HELDHAFTIGHEID IN DE HELE WERELD.
Beste gelovigen, vrienden en weldoeners,
Het is in de geschiedenis vaak genoeg gebeurd dat de wereld de plotse indruk had anders wakker te worden. In de christelijke oudheid bijvoorbeeld was de wereld op een bepaald moment “verwonderd ariaans wakker te worden”, om de beroemde uitdrukking van de heilige Hiëronymus te gebruiken. In de zestiende eeuw ontwaakte op dezelfde wijze een derde van Europa protestants. In werkelijkheid hebben deze verschijnselen zich niet van de ene dag op de andere voorgedaan, maar werden zij beetje bij beetje voorbereid. Niettemin leken zij echt een verrassing, omdat de tijdgenoten de ernst van de verschillende feiten, die deze catastrofes voorbereid hebben, niet inzagen. Zij waren zich niet bewust van de gevolgen die deze feiten met zich meebrachten. In die zin werden hele volkeren ariaans of protestants wakker en, toen zij wakker werden, was het te laat.
Wij hebben helaas met een soortgelijke situatie te maken. Wij stellen dingen rondom ons vast, uitspraken, initiatieven die ons choqueren, maar wij lopen het gevaar dat we het belang ervan niet inzien. Vaak worden deze dingen gezien als "faits divers" die de anderen aangaan, maar die ons nooit zullen raken. We vernemen die, we verafschuwen die, maar op de een of andere manier negeren we die in ons dagelijks leven. Dit zorgt ervoor dat onze ogen niet altijd volledig open zijn om de invloed en het gevaar van deze werkelijkheid op onszelf, en vooral op onze kinderen, in te zien. We moeten het duidelijk zeggen: heel de wereld is een Sodom en Gomorra aan het worden. We zullen er niet kunnen aan ontsnappen door te verhuizen, want dit is een wereldwijde transformatie. We moeten kalm blijven, maar ons er nu al op voorbereiden, met alle middelen die ons ter beschikking staan, om niet verrast te zijn als we wakker worden.
Wereldwijd Sodom en Gomorra
Het is altijd moeilijk om een onheilsprofeet te zijn, maar soms is het onmogelijk om het niet te doen. Een duivelse cultuur vestigt zich elke dag meer en meer in de wereld. De hedendaagse mensheid, die God weigert te erkennen door afvallig en atheïst te zijn, wil onvermijdelijk zichzelf in de plaats van God stellen. En de gevolgen zijn satanisch. Het is de mens die wil bepalen wat goed en kwaad is. Het is de mens die wil kiezen voor het leven of de dood, om zo iemand of zo iemand te zijn, om het leven te schenken of er een einde aan te maken... Kortom, om beslissingen te nemen die God hoort te nemen, en dit op wereldschaal.
Maar het ergste van al is, dat er een duidelijke wil is om onverdorven kinderen met deze afschuwelijke principes vertrouwd te maken. Er is speciale aandacht voor kinderen en jongeren om hen op jonge leeftijd kennis te laten maken met deze nieuwe visie op de werkelijkheid, om hen te verderven, en hen te leren wat alleen volwassenen geacht worden te weten, en wat zelfs volwassenen niet zouden moeten weten in een nog menselijke en gezonde samenleving. Moreel gezien stelt men vast dat men echt de onschuld wil vernietigen waar die van nature hoort te zijn. Zover zijn we gekomen. Het probleem is niet alleen de zonde, die de wereld overspoelt en die alles wat op haar weg komt, vergiftigt, maar het feit dat het allemaal goedgekeurd en opgelegd wordt. Het is het teken dat God op zijn beurt de mens, die God verlaten heeft, aan zijn lot heeft overgelaten.
De gevolgen van het verwerpen van God
In het nieuwe Sodom zijn geloof en liefde definitief vervangen door leugens en egoïsme.
De heilige Paulus heeft reeds in niet mis te verstane bewoordingen het uiteindelijke resultaat van de geloofsafval in detail beschreven: “Immers, ofschoon ze God hebben gekend, hebben ze [de mensen] Hem niet als God geëerd of gedankt; maar hun bespiegelingen zijn uitgelopen op niets, en hun onverstandig hart werd verduisterd… Daarom heeft God naar de lusten van hun hart hen prijsgegeven aan onreinheid, zodat zij hun eigen lichaam onteren. Ze hebben de waarheid van God tegen de leugen geruild, en liever het schepsel geëerd en gediend dan den Schepper... Daarom heeft God hen overgelaten aan onterende driften… En daar ze de kennis van God hebben versmaad, heeft God hen overgeleverd aan hun smadelijke instincten, zodat ze doen, wat niet past: vol zijn ze van allerlei ongerechtigheid, boosheid, hebzucht en slechtheid, vol van afgunst, moordlust, twist, bedrog en gemeenheid; lasteraars zijn het, kwaadsprekers, godvergeten, onbeschaamd, verwaand, grootsprekers en zinnend op kwaad: ongehoorzaam zijn ze aan hun ouders, onbezonnen, onbetrouwbaar, harteloos en onmeedogend. En terwijl ze weten, dat God heeft verordend, dat wie dergelijke dingen doet, de dood verdient, bedrijven zij ze niet alleen, maar schenken hun bijval aan hen, die ze doen.” (Rom. 1,21 e.v.)
De zwakheid van de geestelijkheid
De Kerk, die uit het Concilie is voortgekomen, bevindt zich met betrekking tot deze feitelijke situatie in een impasse. Dit was onvermijdelijk omdat de dialoog in de plaats kwam van de prediking van de waarheid. De wil om zich aan de wereld aan te passen, om haar te aanvaarden zoals zij is, zonder haar dwalingen te veroordelen, zonder zich verder tegen haar te verzetten, deze wil werpt haar laatste vruchten af. Er is reeds een belangrijk deel van de Kerk dat openlijk pleit voor de aanvaarding van de hierboven vermelde gruweldaden. Andere delen van de Kerk lijken niet meer te weten op grond waarvan zij zich zouden kunnen verzetten. Kortom, alles is klaar voor een nieuw Sodom en Gomorra.
De noodzaak van geschikte remedies
De eerste voorwaarde voor elke mogelijke oplossing is dat wij eerst onze ogen openen en inzien dat dit nieuwe paradigma (denkkader) ons allen aangaat. Omdat het tot de dominante cultuur behoort, is het dus overal aanwezig: in de taal, in de mode, in de kunst, in voorstellingen, op straat. Het zit in de berichten die wij voortdurend ontvangen, want het is het prisma, eigen aan onze tijd en waardoor alles gefilterd en voorgesteld wordt. Wij moeten ons daar bewuster van zijn: de lucht die wij inademen, is giftig, het internet, waarmee wij steeds meer moeten leven en dat wij steeds meer gebruiken, is giftig en het verspreidt de pest, zelfs tot in de verste uithoeken. Dit alles heeft noodzakelijkerwijs invloed op ons. Ik herhaal dat kinderen en jongeren, te beginnen met die uit onze eigen gezinnen, het meest weerloos zijn tegenover dit verschrikkelijk gif.
De christelijke heldhaftigheid: haar twee essentiële kenmerken
Maar wat moeten we dan doen eens we onze ogen geopend hebben? Als God de algemene verbreiding van het kwaad, dit nieuwe heidense rijk, meer dan ooit toelaat, dan is dat zeker om ons aan te zetten tot christelijke heldhaftigheid in de hele wereld. We kunnen niet buiten dit rijk leven, maar we kunnen er wel in leven zonder er daarom door vermorzeld te worden. Wij kunnen erin overleven voor zover wij onszelf "discrimineren", d.w.z. ons afzijdig houden.
Deze heldhaftigheid, die de christenen reeds hebben getoond in heidense rijken, heeft twee karakteristieke kenmerken. Ten eerste begint het, wordt het gevoed en ontwikkelt het zich in de duisternis. Het heeft afstand nodig om te groeien. Er is gebed nodig om te groeien in de liefde tot God en in een grondige haat tegen de zonde. Men kan dat niet van vandaag op morgen. De grote uitwendige daden, die de uiting van deze heldhaftigheid zijn, zijn in de loop der jaren altijd het resultaat geweest van verborgen standvastigheid en niet aflatende volharding. De heldhaftigheid van het Kruis begint met de duisternis van de kribbe en het huis van Nazareth. De eindvolharding zal alleen gegeven worden aan diegenen die in hun dagelijks leven, in hun alledaagse handelingen, in staat zijn geweest zich te beschermen tegen het kwaad en zich te onthouden van zonde met een heldhaftigheid die alleen God - die de harten en de nieren beproeft - zal kennen en belonen. Met uitspraken en uitwendige daden, zonder zuiver hart, zonder echte innerlijke bekering, lopen we het risico op illusie en zelfs schijnheiligheid. Door dit zuiver hart, dat op God gericht was, kon Abraham zich ver houden van alles waar Sodom voor stond. Hoewel Lot zelf een rechtvaardig man was (2 Petrus 2,7-8), koos hij er toch voor om zich in Sodom te vestigen en daar te blijven: ondanks alles beviel dit milieu hem, maar zijn kinderen zijn helaas niet ontsnapt aan haar slechte invloed.
Het tweede kenmerk van deze heldhaftigheid, dat zich ook in de loop der jaren moet manifesteren, is totale zelfopoffering. Dit is het onmiskenbaar teken van liefde. De geloofsbelijdenis is slechts doeltreffend indien zij gepaard gaat met een ware edelmoedigheid in de zelfopoffering aan God, waardoor men alles liefheeft wat Hij liefheeft, zoals Hij het liefheeft, en alles haat wat Hij haat, zoals Hij het haat. Zonder deze liefde, kan men deze haat niet hebben. En zonder deze haat kan men geen weerstand bieden aan een verleiding die steeds subtieler, diepgaander en algemener gaat worden, een verleiding waaraan de familie van Lot niet volledig ontsnapt is.
Credidimus caritati: drie bevoorrechte wapens
Laten we nu onze ogen openen, laten we de ogen van onze kinderen openen, voordat we wakker worden, verslonden door het nieuwe Sodom. Laten we ten eerste een voorbeeld zijn voor onze kinderen, leren wij hen wat wij liefhebben en wat wij haten. Laten we niet wachten om hen te beschermen. Verwijderen wij alles uit ons huis wat zou kunnen bijdragen tot de verspreiding van de geest van de wereld, zonder compromis, met een zachte en gezonde ontoegeeflijkheid. Laten we noch naïef noch zwak zijn: geen enkele familie, geen enkel mens mag denken dat hij daarvan gevrijwaard is. De verdorvenheid zit al veel dieper dan we denken en dit zal alleen maar verergeren.
Laten we tegelijkertijd niet vergeten dat deze strijd fundamenteel bovennatuurlijk is. Duivelse listen bestrijdt men niet met louter natuurlijke middelen. Deze bovennatuurlijke middelen kunnen we terugbrengen tot de drie belangrijkste. Wij moeten ze voortdurend herontdekken.
Het eerste is de H. Mis: door de H. Mis blijft Onze Heer de duivel en de zonde verslaan. Wij zullen dit middel nooit in al haar waarde schatten en wij zullen er nooit te veel op vertrouwen. Het is het kostbaar Bloed, dat op onze altaren wordt geofferd, dat tot het einde der tijden de kracht zal behouden om zuiverheid en maagdelijkheid te doen ontkiemen, zelfs te midden van het nieuwe Sodom. De Mis is het meesterwerk van de liefde van Onze Heer voor de zielen. Zij voedt in hen dezelfde liefde, die hen sterkt tot zelfopoffering.
Het tweede middel is de Heilige Rozenkrans. Dit heel eenvoudig middel moet in onze gezinnen herontdekt worden. We moeten het steeds meer gaan zien als het middel om ons onder te dompelen in de grote mysteries van het leven van Onze Heer en Onze Lieve Vrouw. Zo kunnen wij, geleid door onze moeder, hen navolgen in het offeren van zichzelf aan God, zowel in hun geest van opoffering alsook in hun reinheid. We slagen er helaas soms niet meer in om voldoende tijd te vinden om samen te bidden. De Rozenkrans moet de voornaamste van alle dagelijkse gezinsactiviteiten blijven. We moeten onze dag organiseren rond de Rozenkrans. In de gezinnen waar dit de regel is, zullen de kinderen de genade van de volharding verkrijgen.
Het derde middel is zeker het meest specifieke om te volharden in de huidige situatie: het Onbevlekt Hart van Maria. In zijn Voorzienigheid wilde Onze Heer ons een toevluchtsoord bieden te midden van Sodom en Gomorra. Het is dit toevluchtsoord dat we moeten betreden. Dat wil zeggen dat we een zodanige intimiteit tussen ons hart en dat van Onze Lieve Vrouw tot stand moeten brengen, dat we haar innerlijk leven kunnen kennen en bewonderen, haar verlangens kunnen delen, haar vreugden en haar smarten, haar zorgen. En ook en vooral, haar bereidheid delen om zonder voorbehoud mee te werken aan het Verlossingswerk.
Wat gaan we dan in dit hart ontdekken dat we niet elders zouden kunnen vinden? We zullen er vooral die onweerstaanbare naastenliefde vinden, die de zielen onoverwinnelijk maakt. Daar ligt het geheim van de overwinning en daar moeten we ze zoeken. Wanneer een ziel werkelijk liefheeft, is zij bereid elke beproeving te doorstaan. Alle gegronde en begrijpelijke angsten verdwijnen; alle zwakheden verdwijnen; alle heldendaden worden mogelijk. Alles wat wij in de voorgaande beschouwingen hebben vermeld, is inderdaad kort samengevat een kwestie van radicale liefde. Ware liefde, de liefde die God in onze harten stort, zegeviert altijd. Wanneer de liefde overheerst, intrigeert ze. De liefde waarover wij spreken is geen zwakheid maar kracht. Het is het wapen waaraan niets kan weerstaan. Alleen de liefde van zielen, die bereid zijn om martelaar te worden, zal kunnen triomferen in het rijk van egoïsme en onzuiverheid. En in het hart van de Maagd vinden we wel degelijk het voorbeeld en de bron van die liefde, die in de wereld niet meer bestaat maar die de onze moet zijn. Credidimus Caritati.
God zegene u!
Menzingen, 3 september 2022,
op het feest van de Heilige Pius X
Don Davide Pagliarani, Algemeen Overste
