Pinksterbedevaart: aanmoediging (27-28-29 mei 2023)

Voorwoord

De Apostel van Liefde zei in zijn toespraak na het Laatste Avondmaal tot zijn leerlingen: “Wanneer de wereld u haat, weet, dat ze Mij het eerst heeft gehaat. Zo gij van de wereld waart, zou de wereld beminnen wat haar toebehoort; maar omdat gij niet van de wereld zijt, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat u de wereld.” (Joh. 15, 18-19)

Dus waarom zouden we ons vandaag verbazen als we slecht worden behandeld? Is dit niet eerder een gelegenheid om te begrijpen welke genade God ons heeft gegeven om in deze tijd te leven als onverschrokken christenen, sterk in het licht waarmee Hij ons in overvloed overlaad?

Aan de vooravond van zijn openbaar optreden, toen hij al door een aanzienlijke menigte gevolgd werd, zoals de H. Mattheüs aangeeft, sprak Jezus de prachtige Zaligsprekingen uit en Hij was niet bang om zowel zijn discipelen als al zijn volgelingen te waarschuwen: “Zalig zijt gij, als men u om Mijnentwil beschimpt en vervolgt, en vals beschuldigt van allerlei kwaad. Verheugt en verblijdt u, want groot is uw loon in de hemel; zo toch heeft men de profeten vervolgd, die vóór u zijn geweest.” (Mt. 5, 11)

Deze openingsrede zal wat hard overkomen als we vergeten dat God altijd genade schenkt om te volbrengen wat Hij van ons vraagt; het lijkt misschien zelfs een beetje beangstigend voor iemand die deze lange beschrijving van de leerling van Jezus Christus niet goed leest. Maar dit handvest dat Onze Heer ons geeft, vervult Hij om ons het voorbeeld te geven en ons daardoor gerust te stellen. Jezus zegt van zichzelf dat hij een trooster is.

De Bergrede met zijn zaligsprekingen is een van de belangrijkste evangelieteksten voor het christelijk leven. Jezus spreekt met gezag, hij herhaalt twintig keer: “En Ik zeg u…”. Hij stelt de nieuwe wet, de evangelische wet, tegenover enerzijds de achterhaalde wet van Mozes en anderzijds het voor de ‘schone schijn’ handelen van de heidenen.

Nog voordat hij zijn Bekentenissen schreef, becommentarieerde Sint-Augustinus deze zaligsprekingen en de Bergrede. Dit is zijn eerste pastorale werk. Nauwelijks was hij tot het priesterschap toegetreden, begin 391, of zijn bisschop Valerius belastte hem met preken in Hippo. Ter voorbereiding op deze nieuwe functie trok hij zich terug en wijdde hij zich aan studie van de H. Schriften en gebed. Hij ziet in deze verhandeling van Onze Heer het volmaakte model van het christelijk leven; dit is wat hij drie keer zei: “Ik geloof dat hij, die vroom en nuchter over de Bergrede van de Heer nadenkt, hierin het volmaakte model van het christelijk leven zal vinden, wat betreft zicht op de beste moraal”. De intuïtie van de kerkleraar in Hippo ligt in de beschrijving van de zeven graden of stadia die de christen van nederigheid (of armoede van geest) naar de wijsheid en naar de aanschouwing van God leiden. De zeven (of acht) zaligsprekingen bestrijken dus het hele leven van de christen vanaf zijn bekering tot de volheid van geluk waar ze eindigen: de aanschouwing van God zoals Hij is. We kunnen in het relaas van deze priester, zeer binnenkort bisschop, een eerste uiteenzetting zien van wat de Belijdenissen zullen zijn van een man, van deze zo gewone man, bekeerd door de genade en teruggebracht door de oneindige Barmhartigheid van God. De zaligsprekingen beschrijven ten slotte de weg die de heilige heeft afgelegd vanaf zijn bekering, en deze weg voert hem tot de eeuwige Wijsheid, waarnaar hij met heel zijn ziel streeft. Hij becommentarieerde het, hij volgde het, en hij is heilig.

Deze man, dit is ieder van ons.

Het is aan ons om hem na te volgen, of liever om Onze Heer na te volgen op de wegen van onze  ballingschap om de zaligspreking zeker te bereiken en de vruchten te plukken van onze deugdzame daden hier beneden.

Want de beloningen die aan de zaligsprekingen worden toegekend, zijn niet alleen voor de hemel. Sint-Augustinus zegt ook: “Dit zijn dingen die in dit leven vervuld kunnen worden, zoals we geloven dat de Apostelen ze hadden vervuld”. En inderdaad, de hoop op het geluk van de hemel is al een begin van de toekomstige zaligheid; we zien, in heilige personen, dit streven naar de hemel. De natuur getuigt hiervan: de hoop dat de boom vrucht zal dragen, verschilt op het moment van het groene blad en op het moment dat de vruchten beginnen te verschijnen. Alle beloofde beloningen zullen perfect zijn in het toekomstige leven, maar we hebben er nu al een voorproefje van. Wanneer een kind begint te lopen, lijdt het geen twijfel dat hij binnenkort zelfstandig kan rennen.

De zaligsprekingen bevatten dus onze geestelijke reis, die de Meester der meesters, Jezus, de mensgeworden God, ons in zijn eeuwige Wijsheid ter beschikking heeft gesteld. Hij liet ons zien hoe ze vervuld moeten worden. Deze route is vakkundig gegradueerd zodat we, wie we ook zijn, deze kunnen nemen.

Dit boekje is onze reisgids naar de hemel; het is daarom niet genoeg om hem slechts af en toe te raadplegen op de driedaagse bedevaart van Chartres naar Parijs.

De H. Thomas bevestigt dat de zaligsprekingen op bewonderenswaardige wijze in drie fasen zijn geordend om ons aan God over te geven en in ons de drievoudige begeerlijkheid te overwinnen die ons maar al te vaak van Hem verwijdert. We moeten ons eerst zuiveren van een leven waarin onze passies de vrije loop krijgen, omdat we te gehecht zijn aan de goederen van deze wereld. We moeten er dan naar streven om onze banden met God en onze naaste in de juiste verhoudingen te plaatsen,  in het actieve leven met vrucht werken tegen binnendringend egoïsme. Ten slotte moeten we vooral streven naar deze vereniging met onze Heiland om werkelijk met en van Hem te leven. De H. Paulus zei het en bracht het in praktijk: “Want leven is voor mij: ‘Christus’” (Fil. 1, 21).

De hele kunst van een reis bestaat in de orde die we eraan gaan geven. Wat is het begin, het vertrekpunt en waar is de aankomst, dat wil zeggen het einde? Laten we ons ontdoen van wat ons hindert om het doel zekerder te bereiken. Dit prachtige boekje laat ons dit harmonieuze pad volgen om niets minder dan de Zaligheid te bereiken.

Sint-Augustinus werd plotseling bekeerd. Wij, wij moeten geduldig afstand doen van de praal en ijdelheden van de duivel, al zijn verleidingen, en deze drie treden beklimmen om ons met Christus te bekleden. Dit jaar moet daarom een ​​geduldige voorbereiding zijn, opdat deze bedevaart de bevoorrechte tijd worde voor een ware bekering tot Jezus Christus.

Suresnes, de 3e september 2022, op het feest van St. Pius X,

EH. Benoît de Jorna, Overste van het District Frankrijk van de Priesterbroederschap St-Pius-X